ฅนเป็นจำนวนมากพยายามเสาะแสวงหาวัตถุรูปเคารพพลังงานภายนอกต่างๆมาเสริมสร้างพลังงานความสำเร็จให้มีในตน เพื่อความสมปราถนาในสิ่งที่พึงประสงค์ จนบางครั้งก็นำมามากเกินพอดีกลายเป็นสุสานเก็บของที่ว่าดีว่าเลิศนั้น จนยากที่จะปฏิบัติบูชาให้ถูกต้องตามกฏระเบียบที่ผู้สร้างวางไว้เข้าภาษิตที่ว่า “แต่แรกเริ่มเดิมทีก็เสาะแสวงหา พอได้มาก็ไม่เห็นเป็นแก่นสาน” พอใครว่าอะไรที่ไหนดีก็ตามแห่ไปซื้อหามาเพื่อจะได้ดีได้สำเร็จดังเขาว่า สำหรับวัตถุรูปเคารพสัญลักษณ์แทนครูที่พ่อสร้างขึ้นก็เช่นกัน พ่อสร้างเพื่อจุดประสงค์ให้ศิษย์มีไว้เป็นเครื่องเตือนใจว่าเป็นศิษย์มีครู จะได้มีขวัญมีกำลังใจในการดำเนินชีวิต ประกอบกิจการงานด้วยมีสติตั้งตนอยู่ในความไม่ประมาท อยู่ในกฏระเบียบ วัฒนธรรมประเพณีที่ดีงามของสังคม
วัตถุรูปเคารพของพ่อทุกพิมพ์ทุกรุ่นสร้างแบ่งกันใช้ในหมู่ศิษย์ ไม่จ้างเกจิดังอาจารย์ขลังมาเสกมาเป่าของที่พ่อสร้าง พ่อตั้งพิธีสมโภชเทวาพิเษก ขอเมตตาบารมีครูเทพเจ้าของศิลปะวิชา เพิ่มอิทธิพลังความเข้มขลัง แล้วมอบให้ศิษย์นำไปเสกเพิ่มเองด้วยการกระทำความดีมีกตัญญูรู้ตอบแทนคุณ บุพการีชนของตน พ่อถือว่าพลังกตัญญูเป็นพลังงานสูงสุดยิ่งกว่าการเสกเป่าด้วยผู้อื่น ส่วนบุคคลภายนอกที่สนใจรูปเคารพที่พ่อสร้างเผยแพร่สมควรที่จะเข้ามาตั้งพิธีพลีกรรมรับมอบประสิทธิจากมือพ่อด้วยตัวผู้ศรัทธาเชื่อถือเอง
วัตถุภายนอกไม่ว่าพิมพ์ใดชนิดไหนไม่สำคัญเท่าวัตถุภายใน คือ ใจอันบริสุทธิ์ของตัวเอง พยายามปลุกปลอบสร้างขวัญกำลังใจที่ดีให้เกิดมีในตน ไม่มีใครเสกให้อุปสรรคเมฆหมอกความขุ่นมัวให้พ้นออกไปจากชีวิตของใครได้ นอกจากใจที่มีพลังกล้าแข็งในการเผชิญช่วงจังหวะร้ายของชีวิตให้ผ่านพ้นไปด้วยตัวตนของตนเอง “ปล่อยให้มันกระทบอย่าสะเทือน” ไม่มีกรรม(การกระทำ) ชนิดใดที่เกิดขึ้นแล้วตัวเราจะรับไม่ได้ ไม่มีกรรมสนองกรรมชนิดใดที่เกินกว่าที่เราจะรับไม่ได้ ถ้าจิตเรามั่นคงพร้อมย่อมผ่านอุปสรรคสู่ความสำเร็จที่รอคอยอยู่ข้างหน้า ฅนที่ไม่รักตัวเองย่อมไม่ปราถนาดีกับผู้อื่น จงจำไว้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างสำคัญที่ใจ
ศิริพงศ์ ครุพันธ์กิจ
